Een weekendje naar Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez aan de Franse Opaalkust.

Goed. Hier gaan we dan. Blogbericht numero uno.

Voor we aan de grote reis beginnen met onze splinternieuwe camper, moeten we alles toch eerst eens uitgeprobeerd hebben. Het plan: een weekendje weg naar de prachtige Franse Opaalkust. We zijn er al eens eerder geweest, maar nooit langer dan een dag. Cap Blanc-Nez ligt op ongeveer 160 kilometer van Gent, goed te doen dus, ook voor een daguitstap en het is een bezoek meer dan waard.

We installeren ons met de “camping car” (zoals ze in Frankrijk zeggen) op een camping in Escalles op slechts 500 meter van het strand. Het is een kleine, basic camping, maar wij hebben ons huis op wielen mee, dus meer moet dat niet zijn voor die twee nachten. Vanop onze plaats kunnen we een beetje verder op de heuvel de grote piek van Cap Blanc-Nez zien. We beslissen om een avondwandelingetje te maken langs het strand. Het is echt genieten van de witte krijtrotsen, de schreeuwende meeuwen, de wind in onze haren en de prachtige kleuren van de zonsondergang.

De volgende dag gaan we de wandelpaden verkennen. Van de camping wandelen we helemaal naar de top van Cap Blanc-Nez over een mooi aangelegd pad tussen de weiden en de bunkers. Een beetje regen en veel wind vergezellen ons, maar dat houdt ons niet tegen de top te bereiken. Helaas, vandaag geen zicht op de krijtrotsen van Engeland, integendeel, er zijn een paar heel dreigende wolken op komst. Maar onze wandeling is nog niet gedaan, van Cap Blanc-Nez trekken we naar de Mont Hubert, want daarboven zit een geocache verstopt. Wat is nu in godsnaam een ‘geocache’? Wel, geocaching is een wereldwijde schattenzoektocht. Aan de hand van coördinaten en tips moet je een potje zoeken, dat kan groot zijn, maar ook heel erg klein. In dat potje zit een lijstje waar je je naam moet opschrijven en de datum waarop je de ‘schat’ gevonden hebt, dan stop je het potje mooi terug weg op de plaats waar je het gevonden hebt en daarna moet je op de website ‘loggen’ of je de cache al dan niet gevonden hebt. Met Geocaching wandel je met een doel en het brengt je op prachtige plaatsen waar je anders nooit zou komen, wij zijn alvast fan! Wie er meer over wil weten kan hier terecht.

Goed, na de vondst van de geocache gaan we een aperitiefje drinken in brasserie du Thomé boven op de Mont Hubert. Van hieruit heb je een mooi uitzicht op de twee kapen en de zee. De dreigende wolken passeren ons ondertussen op een haar na en de zon begint weer te stralen. Na ons aperitiefje is het tijd voor de picknick, we lopen het pad verder richting Haute-Escalles en kiezen een plekje waar we een beetje uit de wind zitten: een krater die dateert uit de Tweede Wereldoorlog. Na de picknick vervolgen we onze wandeling door de velden en ook wat verder zit er nog een geocache verstopt. Eens beneden zetten we onze route verder terug naar Escalles, we weten niet van ophouden en maken nog een wandeling, deze keer naar de andere kant (want ook daar zit een geocache). De zon brandt, maar gelukkig waait er een koele zeebries. Met ongeveer 8 kilometer in de benen komen we terug op de camping. En ook deze keer gaan we na het avondeten nog wat wandelen, we dalen niet af naar het strand, maar blijven boven en volgen een stukje van de ‘GR du littoral’, een wandelroute van 175 km langs de Opaalkust. Deze keer kunnen we in de verte wel de Engelse kust zien en opnieuw genieten we van een zalige zonsondergang. We komen op een plaats met een mooi uitzicht op Cap Blanc-Nez en aan de andere kant kunnen we in de verte ook Cap Gris-Nez zien liggen. Het is hier echt heerlijk vertoeven.

Op onze laatste dag maken we ons klaar voor een bezoek aan Cap Gris-Nez, die op zo’n 16 kilometer ligt van Cap Blanc-Nez. Het weer belooft niet veel goeds, maar we gaan het toch proberen, het is hier te mooi en nog veel te vroeg om al naar huis te gaan. De grijze kaap is anders dan de witte, hij is veel minder bereikbaar en zoals de naam al doet vermoeden, hij bestaat, in tegenstelling tot Cap Blanc-Nez, uit donkere rotsen. Eerst wandelen we naar de uitkijkpunten, bij helder weer kan je ook van hieruit de Engelse kust zien, jammer genoeg waren de weergoden ons niet zo gunstig gezind. We gaan door en volgen opnieuw een stukje van de ‘GR du littoral’, maar de hemelsluizen gaan open en in de verte horen we het donderen, dus beslissen we terug te keren naar de motorhome en een restaurantje te zoeken om een hapje te eten. Dat blijkt niet zo gemakkelijk te zijn, vind maar eens een parkeerplaats voor een “gedrocht” van bijna acht meter lang. We vertrekken dan maar huiswaarts en eten een kleinigheid in een wegrestaurant langs de autosnelweg.

Zo, ik hoop dat jullie van dit eerste verslagje genoten hebben en dat ik jullie heb kunnen inspireren om die prachtige Deux Caps ook eens een bezoekje te brengen! Ik sluit mijn berichtje nog even af met een paar leuke weetjes:

Wist je dat…

• je in Cap Gris-Nez grijze zeehonden kan spotten voor de kust?
• de Grand Site des Deux Caps deel uitmaakt van 35 sites die tot het Franse erfgoed behoren (zoals onder meer de Mont Saint-Michel)?
• de artillerie-eenheid Lindemann tijdens de Tweede Wereldoorlog kanonnen had die van Cap Blanc-Nez granaten konden afschieten tot in Engeland?

Voilà, hier eindigt het! À la prochaine!

Wie nog meer foto’s wil ontdekken, kan hier of in het fotohoekje een kijkje nemen:

[Best_Wordpress_Gallery id=”4″ gal_title=”La terre des Deux Caps”]